sze day after.........

Maandagmorgen....de wekker gaat om 5.30 uur....eindelijk een beetje bijgeslapen na een onvergetelijk weekend!
Ik heb dit weekend als in een roes genoten van alle indrukken. Zelfs mijn stem sloeg over en dat gebeurd niet gauw.
Kennismaking op het vliegveld met het hele gezelschap, de eerste indruk van mijn mede-meizen, veel koffie voor vertrek.....

Wat luisteren, wat lachen, nieuwsgierig worden....

Door de wijze waarop Cecile van Hattem, interim projectmanager van de motorbeurs, ons zo warm ontving en vervolgens echt als een paar dochters van haar, verzorgde.....er zijn geen woorden voor........ Dank je wel Cecile, uit de grond van mijn hart!

De vlucht verliep lekker vlot, een eerste kennismaking met Marcel Frost van de Telegraaf als buurman in het vliegtuig.
Samen een zoepje gedronken en wat gekletst over motorrijden natuurlijk...waar anders over? hahaha








Uiteindelijk naar het hotel in uiterst ruime auto's voor alle bepakking.
Heerlijk gegeten en nee!!!! ik geen glaasje wijn. Lekker fris en fruitig aan de start verschijnen van een spannende dag was mijn devies. Ik had er al helemaal een voorstelling van gemaakt maar kon er eigenlijk niks van maken.

Bach Lamboo had me op de chat van facebook al gezegd: het is maar asfalt met een hek erom.
Echter had ik nog steeds een ander beeld en had bedacht dat ik wel als moeder de kloek als laatste zou willen gaan rijden. Niet opgejaagd worden door een ander, lekker mijn eigen ding, zelf bepalen hoe hard, en ga zo maar door.....

Na de vakkundige uitleg van " onze" Bach over de inhoud van de dag, de regels op het circuit en het invullen van een vragenlijst, werden er wat foto's genomen door de aanwezige juryleden/persmensen.
Zelfs dat voelt al speciaal. Mensen die allemaal om ons heen dartelen en plaatjes schieten. normaal doe ik dat zelf en nu sta je zelf in de belangstelling. Rare gewaarwording.....
Voor wie ons nu nog niet kent.....van links naar rechts: Sienna, Corine, Nikki, Rosanne, Bach (niet genomineerd!) en Carolijn

Na het persmoment had Arie Blokland van MOTO'73 wel een punt......er werd zo gekletst onderling dat het allemaal van de tijd op het circuit afging.
Er was werk aan de winkel en kletsen doe je maar in je eigen tijd zeggen ze bij ons dan....Je had een punt Arie!

Uiteindelijk gaat de pitboxdeur open en dan sta je daar. Ik heb het hele plaatje in me opgenomen, kippevel kwam opzetten, hier gaat het gebeuren.............

Tot dat moment had ik nog helemaal geen spanning of wat dan ook gevoeld en ineens een kriebel met een stemmetje in je hoofd: Wat ga je hier vandaag toch allemaal doen????


Nou, eigenlijk meteen geen tijd meer om over na te denken - dames, we gaan beginnen, OMKLEDEN!


En daar sta je dan......in vol ornaat, Nikki en Rosanne gaan als eersten. Ze hebben al circuitervaring dus mogen starten achter Bach. Lijnen rijden, goed kijken, verkennen, maar vooral in de genietmodus!
Dan exact een kwartier later Sienna, Carolijn en ik als laatste.
Ik zit behoorlijk "opgefrot" op de Suzuki GSXR. Tja... ben de jongste niet meer en ik rij niet voor niets op een FJR 1300 normaliter.

Even niet meer over nadenken, rechtervoet maar meteen goed op de steun en de schakelvoet eerst eens even kijken of het uberhaupt gaat. Er staat flink spanning op de voet (gebroken afgelopen september) en dat voelt niet prettig en toch door de adrenaline er maar doorheen gebeten.
Het eerste rondje.....

Tja....en dan kom je terug in de pitsstraat en dan wordt er natuurlijk door iedereen gevraagd:

 EN?

Daar kon ik eigenlijk wel meteen heel simpel op antwoorden:

 HET IS GEWOON MOTORRIJDEN!!!!!

Ik wist eerlijk gezegd echt niet wat ik moest verwachten, kon me er geen voorstelling van maken, terwijl ik zelf altijd zeg: VERWACHT HET ONVERWACHTE....

En dit voelde zo gewoon, voor mijn gevoel reden we op een slakkegangetje, bij de eerste bocht had ik al zoiets van: waarom wordt er niet doorgereden? Het is maar een bocht!

De machine reageerde uitstekend, schakelde lekker soepel op (zonder koppeling) en als een speer weer terug. Ff de voorrem getest, allemaal zoals je normaal motor rijdt.

Het is inderdaad alleen maar asfalt met een hek erom. Geen tegenliggers en geen zijstraten....

De bochten voelen aan als de bochten op de Passo di Giau, de lichte glooiing voelt aan als het rijden in de Eifel, de breedte van het circuit is perfect.....geen middellijn om op je eigen rijstrook te moeten blijven, gewoon lekker breed rijden, alle bochten bijna recht rijden, lekker gas geven en gaan........

Heb ik me daar nou stiekem druk om gemaakt?

Het valt gewoon 2000 % mee!!!!

Ik kan nog uren doorbomen over de ervaringen van afgelopen weekend, ik zal er jullie nu niet meer mee lastig vallen.

Wat ik nog wel kwijt wil is dat de terugvlucht erg gezellig verliep en ik heb een jonge dame doorverwezen naar Nikki want ze had al eens motorgereden maar nu niet meer.

Ze woonde ook in Hoek van Holland.

En de stewardess gaat een keer met mij mee achterop om te ervaren hoe gaaf deze hobby is....Transavia landt ook regelmatig op Eindhoven toch?

Als de dame die naast me zat nog wat jonger was had ze volgens mij ook nog mee gewild....haha

Het was een bijzonder ervaring die ik nooit meer zal vergeten!